Kjo zemër një shigjetë të lëmuar pranoi
Kjo shigjetë në çdo vend të bukur e dërgoi,
Një plagë të madhe kjo shigjetë shëroi,Dhe jetën më të mirë zemra ime e jetoi.
Zoti im është dritë prej dritave më të ndritshme.
Ai më mjafton që nga të ligat më largon,
Vështirësitë janë të përditshme,
Por nga vështirësitë mësova lutjen që zemra e shfrytëon,
Shumë rrugë të mëdha kam kaluar,
Por si rruga e ndrithsme e Allahut kurrë nuk kam takuar.
E shoh se me devotshmëri fitoj lumturinë,
Me madhërimet e mia për Zotin fitoj devotshmërinë.
Çdo natë po lutem dhe në lutje i patundur qëndroj,
Kur jam pran Zotit çdo gjë të ksaj bote e harroj,
Nga lutjet dhe lotët e mija frika më sundon,
Kjo frikë e dashuri sikur kurrë nuk po mbaron.
Kur pas vështirësive ti shumë zemërohesh,
Përkujto Allahun dhe shumë shpejt do të qetësohesh,
Se pas vështirësive Zoti çdo her sjell lehtësim,
Ai është i vetmi që sjell shërim.
Mos u mërzit se e djeshmja kaloi,
Me një të nesërme më të mirë Zoti do ta kompenzojë,
Ai është Zoti që ty gjithçka të dhuroi,
Dhe afër Ti Ai përherë të afroi.